مهرزاد خواجه امیری: “هنرمندی که در یک خط ثابت حرکت کند، محکوم به نابودی می شود”
«مهرزاد خواجه امیری» آهنگساز و خواننده ای است که از ۱۲ سالگی فعالیت خود را در زمینهی موسیقی آغاز کرده و از سن ۱۷ سالگی به طور حرفهای وارد این عرصه شده است. وی که تا به حال انتشار دو آلبوم را در رزومه کاری خود به ثبت رسانده است، در تولید اولین آﻟﺑوم ﺑﯽ ﮐﻼم خود به نام « ﺧﺎﻟﻖ » با نوازندگانی از کشورهای چین، ارﻣﻧﺳﺗﺎن و اوکراین و همچنین ﺑرﺧﯽ از ﻧوازﻧدﮔﺎن ارﮐﺳﺗر ﺳﻣﻔوﻧﯽ ﺗﮭران و ارﮐﺳﺗر ﻣﻠﯽ همکاری داشته است و در ساخت آلبوم «سایه سوم» خود که در ژانر پاپ منتشر شده است، نیز، از اشعار ترانه سرایان به نام ایران چون: استاد محمد علی بهمنی، روزبه بمانی و فرید احمدی سود جسته است. لازم به ذکر است که وی علاوه بر این دو آلبوم انتشار تک آهنگ های بسیاری را نیز در کارنامه ی هنری خود دارد و برای آخرین اثر بی کلام منتشر شده اش با نام «کومیتیس» ﮐﺎﻧدﯾدای درﯾﺎﻓت ﺟﺎﯾزه به عنوان برترین آهنگساز سبک نیوایج جهان از ﺟﺷﻧواره ی ﻣوﺳﯾﻘﯽ در رﺳﺎﻧﮫ ی ھﺎﻟﯾوود ﺷده اﺳت.
تصمیم گرفتیم که با این هنرمند گفت و گویی داشته باشیم و با فضای کاری و فکری وی بیشتر آشنا شویم.
در ابتدا از او راجع به سلایق موسیقایی مخاطبان و دوست داران موسیقی پرسیدیم.
راستش را بخواهید شاید ترجیح مخاطب برای شنیدن یک فضا یا سبک موسیقی مقطعی باشد. نمی شود گفت که به طور کلی ترجیح مردم فقط با یکی از سبک هاست، بلکه انتخاب ها به خیلی از المان ها و شرایط بستگی دارد؛ به طور مثال، به نظرم مردم ما در پاییز و زمستان با موسیقی اسلو و در تابستان با فضای الکترونیک ارتباط بیشتری برقرار میکنند. اما چیزی که مهم به نظر میرسد این است اگرهنرمند میان مردم باشد، سلایق آن ها را ارزیابی کند و سپس آثارش را منتشر کند؛ میتواند بازخورد بهتری از مخاطب بگیرد.
سپس از او وضعیت سایر سبک های موسیقی در ایران و نحوه فعالیت مجاز در آن ها را جویا شدیم.
ببینید همان طور که گفتم، هر سبکی طرفدار خاص خود را دارد. اگر منظور شما از جای پیشرفت، نحوه فعالیت مجاز است باید بگویم که در ایران اگر اثری دارای استانداردهای تعیین شده باشد، مشکلی برای انتشار ندارند. اما باز هم میگویم که مخاطب مهم ترین عامل در موفقیت یا عدم موفقیت یک اثر است. به نظرم بهتر است که برای گوش مخاطب تصمیم گیری نکنیم، این مخاطب است که تصمیم میگیرد اثری را گوش کند یا نه؛ چه بهتر که وقتی آهنگی منتشر میشود، دانش موسیقایی شنونده را بالا ببرد. اگر مسئولین مربوطه یاری رسان هنرمندان در همه سبک ها باشند، قطعاً میتوانند آثار استاندارد و با کیفیت بهتری را به گوش شنونده برسانند.
علاوه بر آن یکی از خوبی های فعالیت مجاز این است که هنرمند میتواند اجرای زنده داشته باشد و برای راضی نگه داشتن مخاطب باید به روز شود، استاندارد های بیشتری را رعایت کند و آثار بیشتری را تولید کند تا اجرای یکنواخت نداشته باشد، همین عامل نیرویی برای انجام کار بیشتر، بهتر و پیشرفت یک هنرمند است. این دقیقاً چیزی است که مسئولین قصد دارند به آن برسند. به طور کلی بگویم که این سبک نیست که پیشرفت یک هنرمند را تضمین میکند، بلکه همیشه برای قدم گذاشتن به جلو همیاری و همکاری لازم است.
خیر. اصلی ترین دلیل من برای انتخاب سبک نیوایج علاقه ی قلبی من به آن است. من هنوز هم فعالیت در این سبک را ترجیح می دهم. در کشور ما نیوایج با هنرمندانی مثل یانی، ریچارد کلایدرمن، و بعضاٌ ونجلیز و کیتارو شناخته شده است، همیشه دوست داشتم که مردم این سبک را با آهنگسازی یک ایرانی هم بشنوند. سبک world music نیز ژانری است که در آن به موسیقی هایnative و یا مخصوص هر کشور یا منطقه توجه خاصی میشود مانند سبک های Chineseو یا جنس موسیقی کشور های آفریقایی و یا استفاده از ساز های native در یک اثر و مجموعه. اتفاقی که در کار خلیج فارس افتاد و ما از Cain flute در آن کار استفاده کردیم، این قطعه بارها از تلویزین پخش شد و مردم خیلی خوششان آمد.
یکی دیگر از دلایلی که فعالیت در عرصه پاپ را دیرتر شروع کردم این بود که منتظر بودم تا صدایم پخته تر شود. ممکن است که با انتشار آثارم دراین ژانر تعدادی مخاطب از دست داده باشم یا بر عکس، مخاطبانی هم به دست آورده باشم، اما سعی من بر این است اگر قرار است کار پاپ انجام دهم، در کنارش سبک های دیگر را هم تجربه کنم. من معتقدم هنرمندی که روی یک خط ثابت حرکت میکند محکوم به نابودی است.
شاید این طور که میگویید باشد اما دوست دارم کاری را انجام دهم که عاشقانه دوستش داشته باشم. قطعاً اگر من به موسیقی سنتی علاقه داشتم استاد ایرج را به عنوان استاد خودم انتخاب می کردم ولی با توجه به متفاوت بودن سبک من، ایشان همیشه حامی بودند.
این اشتباه است که به خاطر فامیلی ام کاری را که دوست ندارم انجام دهم اینطوری اول سر خودم را کلاه گذاشته ام و بعد سر مخاطبانم را؛ در واقع دوست دارم مردم من را به خاطر خودم دوست داشته باشند نه به خاطر اینکه خواجه امیری هستم. در ضمن زمانی اسم خانوادگی بهتر حفظ می شود که در هر زمینه ای، کاری به بهترین نحو انجام گیرد.
بله این آلبوم «هوا، هوایم نیست» نام دارد که در قالب دکلمه با اشعاری از دکتر حیدر مستخدمین حسینی و با قطعات مجموعه خالق، که سال ۸۴ منتشر شده بود، در اختیار مخاطبان قرار گرفته است. اما با توجه به این که این کار جزو آثار فاخر است بازخوردش در این زمان کوتاه مشخص نیست، زیرا مخاطبان خاص خودش را دارد که این مجموعه را از شهر کتاب ها تهیه می کنند.
در حال حاضر مارکت موسیقی برای انتشار آلبوم اصلاً به صرفه نیست. نه صرفاً صرفه مالی بلکه معنوی. وقتی تک آهنگ تولید می شود پخش آن نیز راحت تر است و بهتر شنیده می شود. همچنین تهیه آلبوم بسیار هزینه بیشتری دارد، زیرا پخش به صورت فیزیکی صورت می گیرد. فعلاً تصمیمی برای انتشار آلبوم ندارم اما چند تک ترک، هم در سبک پاپ و هم در سبک نیوایج دارم که در مرحله ضبط قرار دارند و احتمالاً برای بعد از ایام محرم و صفر منتشر شوند.
در شهریور ماه با گروه ۵۰ نفره خود اجرایی داشتم که با استقبال بسیار خوبی رو به رو شد اما سبک نیو ایج به دلیل اینسترومنتال بودن و حجم کاری که دارد، امکان برگزاری کنسرت به دفعات را به ما نمی دهد، اما ترتیبی اندیشیده ایم که با توجه به پیشرفتی که حاصل شده و استقبالی که مردم از این سبک دارند اجرای بیشتری در سال داشته باشیم. همچنین برنامه ریزی ها برای برگزاری کنسرت در تالار وحدت و شهرستان انجام شده است. زیرا تفکر مردم نیز بسیار تغییر کرده است و غیر از پاپ آثار دیگری هم گوش می دهند.
خبرنگار: طلیعه خردمند
عکاس: حسین امینی
منبع: ISCA